Gesondheid

1 Samuel 25:6  En sê vir hom: Gesondheid en voorspoed vir u en u familie en alles wat u besit!

Partykeer dryf omstandighede ons in ‘n donker hoekie in.  Ons kan geen rede sien om te leef nie.  Negatiewe gedagtes oorheers ons hele bestaan en ons vind vreugde in niks.  Binnekort voel ons so jammer vir onsself dat ons glo niemand kan deur soveel pyn gaan as ons op daardie oomblik nie.

Indien dit is waar jy jouself bevind, of dit nou gegrond is al dan nie, wil ek jou graag van Payton Thornton vertel.  Hy is ‘n Amerikaanse seuntjie gebore met Dystrophic Epidermolysis Bullosa (EB).  Met hierdie siekte, ontbreek daar ‘n sekere protein wat die lae vel aanmekaar heg.   Met sy geboorte is byna al sy vel van sy liggaampie gestroom toe hulle hom wou skoonmaak.  Die geringste beweging skeur sy vel. Sy hele liggaampie is een rou wond… blase, skeure en hier en daar ‘n rofie.

Die pyn wat hierdie kind moet deurleef, is onmenslik.  Om hom te beskerm, draai sy ouers sy liggaampie in verbande toe.  Daarmee beweeg hy soos ‘n stokmannetjie.  Hy kan nie rondhardloop of speel soos ander kinders nie.  Elke twee dae moet die verbande verwyder word en moet hy in ontsmettingsmiddel gebad word om te voorkom dat infeksie in sy bloedstroom beland wat hom kan vergiftig.  Die marteling kan tot 6 ure duur.  Eerstens moet sy ouers hom oorreed om hul toe te laat om die verbande te verwyder.  Dan moet sy ma hom in die water sit.  As jy al ooit ‘n wond gehad het, sal jy weet hoe dit brand.  Hierdie kind se hele liggaam is een groot wond.  Dit klink behoorlik asof sy ma hom in die badkamer mishandel terwyl sy pa die ander tweetjies oppas. 

Kinders word met EB gebore omdat beide ouers ‘n sekere geen het wat dit veroorsaak.  Die egpaar se ander twee kinders het genadiglik hierdie lot vrygespring.  

Danksy mediese vordering, kan ‘n beenmurg- en stamseloorplanting, Payton die nodige protein gee sodat dit soos enige iemand anders se vel sal heg en nie skeur of skaaf nie.  Sy bababoetie, Paxton, was die eerste geskikte skenker.  Jy aanskou die wroeging wat die ouers deurgaan terwyl beide hul seuns in die hospitaal is.  Beenmurg word onder narkose van Paxton onttrek en daarna met binneaarse voeding na Payton oorgedra.  Die newe-effekte is onder andere ondraaglike hoofpyne en die ergste… dat sy liggaam die beenmurg verwerp.  Wonder bo wonder oorleef beide seuntjies die prosedure en is daar ‘n reuse verbetering in Payton se vel.  Sy vel versterk daagliks en hy is uiteindelik nie meer bang om te bad nie.

Ongelukkig het die verbetering net ‘n jaar gehou.  Die afgelope drie jaar is daar geen verbetering nie, maar genadiglik ook geen agteruitgang nie.  Vier jaar na die oorplanting, werk die dokters op ‘n nuwe prosedure.  Hulle gaan dieselfde selle wat hul van sy boetie, Paxton, geoes het gebruik om MSC (mesenchymal stamselle) direk in die geaffekteerde areas in te spuit om die selle se groei te stimuleer.   Die prosedure is egter nog in toetsfase.

Miskien plaas hierdie seuntjie se hartseer lewe jou omstandighede in perspektief.  Elkeen van ons dra ons eie kruis en niemand kan ‘n ander oordeel nie.  Wat ek wel weet, is dat niks waaroor ek kla ooit kan vergelyk met dit waardeur hy gaan nie.

Deesdae neem die omruil en badproses slegs 45 minute… 45 minute van hel. 

Dankie Hemelse Vader vir my gesondheid.  Leer my om my omstandighede met dankbaarheid te aanvaar terwyl ek klein Payton in my gebede hou.