Terwyl hul op pad was

Lukas 17 : 14  Toe Hy hulle sien, sê Hy aan hulle:  “Gaan wys julleself aan die priesters.”  Terwyl hulle soontoe op pad was, het hulle gesond geword.

Onthou jy nog die gelykenis oor die melaatses? Hulle het uitgeroep: “Jesus, Here, kry ons tog jammer!”  As Jesus wou, kon hy net die woord gespreek het, en hulle sou almal op die plek genees gewees het, maar Hy wou sien dat hul geloof sterk genoeg is.  Hy verwag dat hul hulself aan die priester gaan toon.

Nou moet jy onthou dat melaatses nie welkom tussen ander mense was nie.  Hul was die uitgeworpenes wat aan die buitewyke gebly het.  Daar is geglo dat hulle vuil is en dat jy kon aansteek as jy in kontak met hulle kom.  So toe Jesus hulle stuur, het hul seker gehuiwer, want op daardie tydstip het hul nog nie beter gelyk as voorheen nie.  Hul liggame het nog die tekens van melaatsheid gedra.  Hulle kon seker redeneer dat hul eers ‘n bietjie moes wag totdat daar verbetering intree… of dalk het hul gedink hul kan miskien net daar bly en beter raak eerder as om moeite vir niks te doen.  Die sieniese inidividue kon dalk gereken het dat dit ‘n mors van tyd sou wees aangesien niks nog verander het nie. 

Hulle het egter besluit om die eerste tree in geloof te gee en sodoende die eerste stap na genesing geneem.  Absolute geloof. “ Jesus sê ons gaan beter word as ons gaan, so kom ons gaan.”  Die skrif sê ook dat hul geword het soos hul aanbeweeg het.  Ek glo as hul sou stop of omdraai, sou die melaatsheid weer teruggekom het, maar hulle het deurgedruk in geloof.

Nou wonder ek wat God op jou hart gelê het om te doen.  Huiwer jy of neem jy daardie tree in geloof.  Praat gaan God nie beweeg nie.  Kry jou geloofswiele aan die rol en doen wat Hy van jou verwag.  Ek weet dit is nie maklik nie. Dit is nie logies nie en nog minder maak dit sin.  Wat jy op die oomblik sien, laat jou ook nie voel dat daar ‘n wonderwerk reg voor jou neus is nie, maar ons mag Hom maar vertou.