Eensaamheid

Psalm 142 : 5 & 7 Ek kyk na regs, maar niemand sien my raak nie.  Luister na my hulpgeroep, want ek is terneergedruk.

Ons dominee het Sondag oor hierdie onderwerp gepreek.  Dit het my regtig diep geraak omdat daar soveel mense is wat presies hierdie gevoel ervaar.  Hulle voel niemand sien hulle raak nie;  niemand gee vir hul om nie;  niemand kontak hulle nie.  Mariëtta Kruger het onlangs gesê ouderdom maak jou grys en deurskynend.  En dit is beslis nie net ‘ou’ mense wat eensaamheid ervaar nie.   Ten spyte daarvan dat ons selfone, Face book, Twitter, Linkedin, Instagram, ens het… ervaar meer mense eensaamheid wat hul tot depressie en mismoedigheid dryf.

Die boodskap het ook na 1 Samuel 22 gelei, waar ons dominee ons daarop gewys het dat Dawid daar, te midde van sy eensaamheid, mense het wat na hom kom met hul probleme.  In plaas van Dawid se eensaamheid op te los, gee God hom mense wat hom nodig het.  En dis net hier waar die boodskap ‘n interessante wending neem. 

So dikwels gaan sit ons op ‘n hopie in selfbejammering en glo dat niemand omgee nie en so vereensaam ons net al meer en meer. Ons moet begin om uit te reik,te midde van ons eensaamheid, want dan sal ons agterkom dat ons iets vir hulle kan beteken en kort voor lank is eensaamheid iets van die verlede.

Dit is nou maar net so dat mense nie met swaarmoediges wil meng nie, so jy sal die eerste stap moet neem en ander ‘n rede gee om na jou uit te reik.