Draai terug

Kronieke 7:14 en my volk oor wie my Naam uitgeroep is, toon berou en bid en vra na my wil en draai terug van hulle bose weë af, sal Ek luister uit die hemel en hulle sonde vergewe en hulle land laat herstel.

Op ‘n stadium het ek ‘n program oor verskillende dorpe in Suid-Afrika aangebied.  Wat my opgeval het, was dat menige dorp sy ontstaan rondom ‘n kerk gehad het.  Mense sou op ‘n plaas ‘n dorp stig en byna die eerste gebou wat opgerig word, is die kerk.  En so groei die dorp.  Die kerk word die gemene deler wat die gemeenskap saamsnoer.

Pasella, Mooiloop en Kwêla besoek ook dikwels die kerke in die dorpe wat hul besoek.  Vlug na Egipte het ‘n pragtige skoot van die kerk in die middel van die dorp wanneer die program begin. 

Volgens berigte in die media, loop kerke leeg.  Oor die jare het luisteraars met my gedeel dat hul nie meer kerk toe gaan nie (om verskeie redes), maar dat die Christen Radiostasies hul kerk geword het.  Almal is welkom.   Niemand oordeel jou nie, so jy voel  tuis. Jy hoef nie aan te trek nie en ook nie eens jou huis te verlaat nie.

Dit het my laat wonder of dit nie is waar die probleem in ons land lê nie?  Die kerk het nie geskuif nie; God ook nie.  Om die waarheid te sê, geestelike voedsel was nog nooit so vrylik beskikbaar soos vandag nie… Tydskrifte, Radio, Geestelike literatuur, TV, epos, internet, blogs…  Tog is daar min dade/optrede van Christenskap wat ek aanskou.  Mense is bang… hulle twyfel… soek hulp by sielkundiges…

Wat dan impliseer dat ons nie meer die kerk en God as die middelpunt van ons lewens sien nie.  Hoe kan ons verwag dat dit beter gaan in ons land as ons nie terugkeer na God nie?  Om die atmosfeer in die kerk, die weer, moegheid of die dominee se vermoëns te blameer is net om ons gewetens te sus.  Indringende selfondersoek is nodig. 

Is die kerk en God die middelpunt van jou bestaan?