Joël 2 : 11 Die Here laat sy stem weerklink voor sy leërmag uit. Sy leër
is ontsaglik groot, dié wat die Here se bevel uitvoer, is sterk. Die dag van
die Here is 'n groot dag
God leer ons om sy stem te hoor bietjie vir
bietjie. Dit kan gebeur wanneer jy iets
wil koop en skielik net voel dis nie die regte tyd of item nie. Of dit kan by
die kantoor wees waar jy die gevoel kry om liewer net nie op iemand se
opmerking te reageer nie.
Hierdie ‘gevoelens’ is belangrik, want dit is God
wat ons deur die Gees lei. Moenie
hierdie indrukkeof gevoelens ignoreer nie.
Vroeër vandeesweek, is ek vroeër as gewoonlik gereed. My man wil opstaan, maar ek sê hy kan maar
nog ‘n minuut lê. ‘n Minuut of wat later
sê ek hy kan maar net sowel opstaan sodat ons kan ry. Hy gaan laai my soggens by die busstop
af. Op pad na die eerste robot, hoor ons
‘n slag, maar ons sien niks. Ons weet daar was ‘n motor kort voor ons. Alhoewel alles binne sekondes gebeur, kan ek
jou presies vertel wat tydens elke milli-sekonde gebeur het. Na die slag, vra ons amper gelyk: “Wat was dit?”
Dan sien ons twee goed in verskillende rigtings
trek. Ons registreer daar is ‘n voertuig
van ‘n sekerheids maatskappy met ligte aan die oorkant wat noodligte aanskakel
en nader beweeg aan die twee goed. Byna
gelyk registreer ons: “Dit was ‘n mens
op ‘n fiets.” “Oh, no!” my man se twee
woorde is met skok en algehele verslaentheid gevul. Met die dat die sekerheids voertuig die
fietsryer se liggaam met sy voertuig probeer verskans en ek betyds by die
busstop moet wees, besluit ons om om die toneel te ry. Uit die hoek van my oog, sien ek hoe die man
se kop stadig lig. “Hy leef,” dink
ek. Ek begin woordeloos vir hom bid,
maar ook vir die motoris. Albei is
slagoffers.
Die voertuig wat hom getref het, het onmiddellik
remme aangeslaan en omgedraai. Die hele
voorruit is ‘n spinnerak soos die fietsryer dit getref het. Ek speel alles in my kop af. Die lig was groen vir ons en die motor voor
ons. Sesuur in die oggend is dit nog
stikdonker, met slegs straatligte om die omgewing te verlig. Daar is min tot
geen verkeer, so die fietsryer, wat ‘n glimbaadjie dra, moes gedink het dit is
veilig om oor die robot te ry wat vir hom rooi sou gewees het. Ek bid steeds. My man groet en ry terug huis
toe om ‘n laaste bietjie slaap in te kry alvorens hy opstaan om te gaan werk.
Ek glo vas dat dit ons sou gewees het wat daardie
fietsryer sou getref het as dit nie was dat ons nie onmiddellik gery het toe ek
klaar was nie. Soms weet ons nie eens
dat God besig is om ons te beskerm nie, maar Hy is. Vir die fietsryer moes dit ‘n verskrikking
gewees het. My man sê dat die man darem op die sypaadjie gesit het toe hy op
pad terug weer verby die toneel ry. Toe
hy later werk toe ry, was ‘n noodvoertuig besig om die motor weg te sleep. Vir die motoris wag daar ook ‘n nagmerrie wat
wissel van versekering, sonder motor wees, laat vir werk tot dalk ‘n hofsaak.
Vir my en my man is dit ‘n teken van God se
algehele beskerming en die besef dat dit net genade was. Dankie Here dat U, U stem laat weerklink het
in ons ore, maar bowenal dankie vir U hand van beskerming.
No comments:
Post a Comment