God se onmeetlike liefde

Johannes 3 : 16  “God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê.

Corrie ten Boom was die eerste vroulike horlosiemaker in Nederland.  Voor die oorlog het Corrie ten Boom o.a. klubs vir meisies tussen 12 en 18 jaar vir ongeveer 20 jaar bedryf.  Een van die boodskappe wat Corrie gereeld met hul gedeel het, was oor die liefde van God vir die mens.  Met die aanvang van die oorlog, moes die klubs ontbind.  Min het Corrie geweet hoe belangrik dit eintlik was dat hierdie meisies deel van haar lewe moes word.

Nederland is binnegeval en die nazi’s se aanslag op Jode het begin.  Hul radio’s is gekonfiskeer, ‘n aandklokreël is ingestel en een aand aand is ‘n klomp jongmans wat hul op straat beving het, eenvoudig bymekaar gemaak en na Duitsland geneem waar hul as slawe in die fabrieke sou werk.  Baie Joodse families het eenvoudig oornag verdwyn. 

Corrie en haar familie het heel onskuldig betrokke geraak by die ondergrondse operasie van versteking en beveiliging van Jode. Dit was juis baie van die meisies wat voorheen aan haar klubs behoort het (of iemand wat hul weer geken het) wat ‘n kardinale rol gespeel het om soveel Jode te red.  Een persoon sou help om meer rantsoenkaartjies te kry sodat hul meer kos kon koop om diegene wat hul versteek het te voed.  Ander sou na die huis kom en ‘n kamer bou waar die Jode sou kon gaan wegkruip as daar ‘n klopjag op die huis was.  Nog iemand sou laat weet wanneer hul hoor dat ‘n Joodse gesin geteiken word en dan het die operasie begin om die gesin na veiligheid te smokkel.

Op ‘n stadium was tot 80 persone betrokke by die beveiliging van Jode.  Uiteindelik is Corie en haar hele gesin aangekeer, gemartel en in die tronk gegooi. Selfs daar in die polisieselle was daar iemand wat hul gehelp het deur te fluister dat hul een-een na die toilet kon gaan waar hul die geleentheid sou hê om dokumente in die toilet af te spoel wat hul sou inkrimineer.

Tien dae nadat hul in die tronk gestop is, is haar pa oorlede.  Sy sou dit eers baie later uitvind.  Corrie self was siek en sy is uiteindelik toegelaat om hospitaal toe te gaan.  Al het die dokters bevestig hoe siek sy was het die owerheid besluit sy moet terug tronk toe.  Net voor sy vertrek het, het ‘n verpleegster ‘n pakkie aan haar oorhandig wat sy in haar klere versteek het.  Sy het 4 maande in afsondering in die tronk deurgebring.  Die pakkie sou haar deurhelp.  Binne-in was ‘n tandeborsel, tandepasta, seep en ‘n Bybel bestaande uit die vier Evangelies.

Corrie het elke geleentheid gebruik om oor God te getuig, selfs toe sy uiteindelik verhoor is.  Omdat sy soveel tyd alleen deurgebring het en die Evangelies oor en oor gelees het, het sy besef dat daar iets goed uit enige slegte gebeurtenis kon kom.  Jesus is deur hel, maar ons sou vry wees as ons in Hom glo.

Later is sy en haar suster Betsie na ‘n arbeidskamp uitgeplaas. Sy het in ‘n Philips fabriek gewerk waar radio’s vervaardig is vir die Duitse vegvliegtuie.  Soos sy self sê: “Ek het soveel foute as moontlik probeer maak.”

Lewe in die kampe was ondraaglik. Op ‘n dag is 700 mans geskiet en die vroue op veetrokke gelaai en na Duitsland gestuur.  Die konsentrasiekamp in Ravensbruck was veel erger as die vorige kamp of tronk.  Ten spyte van honger, mishandeling, ontbering en verskriklike swaar arbeid waaraan hul onderwerp is, het Corrie en Betsie nooit hoop verloor nie.  Net voor hul oorgeplaas is, het iemand vir haar ‘n klein Bybel en vitamiendruppels gegee.  Saans het sy en Betsie die Bybel gelees en kort voor lank het ander by hul aangesluit.  Te midde van haglike omstandighede, kon sy voortgaan om die boodskap van God se liefde te verkondig.  Net soos wat hul vir hulself en die ander vroulike gevangenes gebid het, het hul ook vir die wagte gebid.  Die botteltjie met vitamiendruppels het nooit opgeraak nie, al het Corrie dit met soveel vroue gedeel. 

Ongelukkig was die haglike omstandighede en uitmergeling te veel en is Betsie oorlede.  Corrie was gebroke, maar sy het vrede gevind toe sy haar suster se gesig sien na die tyd. Dit was vreedsaam, sonder enige pyn of hartseer.    

Op ‘n dag is sy geroep en summier ontslaan.  Terug in haar tuisstad moes sy hoor dat haar ontslag ‘n fout was.  ‘n Week later is al die vroue in die kamp by Ravensbruck na die gaskamers geneem waar hul gesterf het. 

Corrie het die wêreld vol gereis, meer as 60 lande, om van haar wedervaringe te vertel en die boodskap van God se onmeetlike liefde te verkondig.  Genesing en rekonsiliasie was vir haar uiters belangrik. 

In die konsentrasiekamp het haar suster, Betsie 2 visioene gehad… een van ‘n pragtige huis waar gebroke mense na die oorlog heling kon vind – die huis is aan haar geskenk… en ‘n plek van genesing in Duitsland, waar selfs van die wagte genesing kon vind… en dit het so gebeur.

Corrie sou altyd die tronke besoek in elke plek waar sy haar bevind het.  Sy kon hul bemoedig omdat sy self deur soveel is.  Deurentyd het sy haar boodskap oor God se liefde gedeel.  Tydens rehabilitasiewerk met ‘Holocoast’ slagoffers sowel as kampslagoffers, het sy bevind dat slegs diegene wat in staat was om te vergewe, goed herstel het en weer ‘n vol lewe kon lei.

Hierdie is nie ‘n verhaal van hartseer en wanhoop nie.  Inteendeel, dit is bevestiging van God se liefde vir diegene wat Hom in en deur alles dien en ‘n voorbeeld vir ons wat twyfel aan Sy liefde terwyl ons nie naastenby deurgaan wat Corrie en haar familie deurgegaan het nie.  Nie net het sy die boodskap verkondig nie, maar sy het ook gesorg dat sy God se hande, voete en spreekbuis op aarde is te midde van haglike omstandighede.  En oral in haar verhaal is daar bewyse van God se liefdevolle versorging… deur mense wat Hy oor haar pad gebring het.