Plaas dit op die altaar

Genesis 22 : 16 – 17  “Dit is Ek, die Here, wat praat. Ek lê 'n eed af by Myself dat Ek jou baie sal seën oor wat jy gedoen het: jy het nie geweier om jou seun, jou enigste seun, aan My te offer nie. Ek sal jou vrugbaar maak en jou nageslag so baie maak soos die sterre aan die hemel en soos die sand van die see. Jou nageslag sal die stede van sy vyande in besit neem.

Abraham was bereid om dit wat vir hom die kosbaarste was… dit wat hy van God afgebid het te offer, toe God dit van hom verwag het.  Abraham kon gesê het:  “Nee, ek kan dit nie doen nie.”  Kyk net na die implikasies hiervan… Abraham sou nooit die nageslag gehad het (wat jou en my insluit) as dit nie vir sy gehoorsaamheid was nie.  Sy seun kon tussen hom en God gestaan het.

Dit is maklik om die verhaal in retrospek te lees, want ons weet dat Abraham gelukkig nie sy seun hoef te geoffer het nie.  God het hom betyds gestop, want God wou net sy gehoorsaamheid toets.  Abraham het dit egter nie geweet nie en tog het hy nie toegelaat dat enige iets tussen hom en God staan nie.

Wat staan jussen jou en God?  Is dit dalk jou titel, die pos wat jy beklee, jou besittings, die hoeveelheid nulle van jou salaris, jou ego?  Verafgood jy dalk kos, drank, pornografie, dwelms eerder as God?   Die probleem is gewoonlik dat ons, ons identiteit vind in wie ons is, eerder as Wie s’n ons is.  

Skatte van goud is tydelik en op ‘n dag kan jou kaartehuis eenvoudig in duie stort.  Plaas dit op die altaar wat tussen jou en God staan sodat jy eerder vir jou skatte in die hemel bymekaar kan maak.