Om oud te word

Psalm 71 : 18  Nou dat ek oud en grys geword het, moet U my tog nie alleen laat nie, o God, dat ek nog aan die geslagte wat kom, kan vertel van u werk en u mag.

Terwyl ons jonk is, kan ons ons skaars indink hoe dit moet wees om oud te word.  Dis iets wat ons ten alle koste wil vermy en dikwels vermy ons dan juis ook ‘ou’ mense.  Dalk is dit ons persepsie van ouderdom wat ons so laat optree.  Dit lyk nie lekker nie en nie noodwendig iets om na uit te sien. 

Ouderdom het sy uitdagings met die dat jou kragte afneem, grys hare en plooie uit die niet verskyn, skete en pyne na vore kom, geskrewe letters oornag krimp, swaartekrag jou vyand word – alles hang, blesse en boepies, jy ontnugter besef niemand vra meer jou mening nie, jy nie meer ‘n kandidaat vir vakante poste is nie, jou kinders jou soos ‘n kind behandel… en dit alles sonder waarskuwing.  Niks berei jou op die afsondering van ouderdom voor nie.

Eintlik behoort die teendeel waar te wees.  Agter die ongestrykte voorkoms is ‘n magdom kennis en wysheid opgegaar, wat hul smag om te deel.  Diegene in hul silwer jare sal bevestig dat hul gevangenes van die tyd is, want die brein verouder selde teen dieselfde tempo as die uiterlike. 

Maar ouderdom is eintlik ‘n seën op jou lewe, ‘n tyd om te geniet en waardeer te word, ‘n tyd om terug te ploeg en te investeer in die toekoms van die jeug – gee hul net ‘n kans.