Deuteronomium 1 : 32 Maar tog het julle nie julle vertroue gestel in die Here julle God
Wanneer jy spanbou geleenthede bywoon, leer jy hoe om op jou spanlede te vertrou. Ek onthou van een geleentheid waar ons in spanne van drie opgedeel is. Twee van die spanlede sou weerskante van jou stelling inneem. Terwyl jy na die een kyk moes jy jou oë toemaak en met jou hande langs jou sye stadig vorentoe val met die vertroue dat jou spanlid jou sou vang. Dan moes die een wat jou vang jou weer terugstoot na die ander spanlid. Terwyl jy met jou rug na hierdie spanlid val met toe oë weereens, was dit ‘n bietjie meer skrikwekkend. Sou die ander persoon gereed wees? Meer nog, sou hy/sy in staat wees om my te vang? Die twee aan weerskante moes ook effe terugtree sodat jy selfs verder voor- en agteroor geval het. Baie van ons het gegil en ons oë natuurlik oopgemaak.
Dit het my laat dink hoe ons God ook soms nie genoegsaam vertrou nie. Ons vergeet so gou hoeveel keer hy ons al ‘gevang’ het. Hoe gou vergeet ons nie? Soms dink ons nie eens daaraan om God om hulp te vra nie, want in ons koppe het ons reeds besluit dis onmoontlik.
Hy is steeds daar. Leer om Hom te vertrou, met die groot en die klein dingetjies in jou lewe.
No comments:
Post a Comment