Pikkewyne en ouerskap

Deuteronomium 11 : 19 “Leer dit vir jou kinders deur met hulle daaroor te praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan.”

Wanneer ‘n Emperor-wyfie-pikkewyn ‘n eier gelê het, is haar liggaam so uitgeput dat sy daarna nie in staat is om op die eier te sit tot dit uitbroei nie.  Van die oomblik dat die eier gelê is, oorhandig die wyfie die eier aan die mannetjie wat dan die eier onder sy vere inwerk sodat dit basies op sy voete rus.  So staan die mannetjies ‘n volle 64 dae met die eiers deur die strawwe Antarktiese Winter waartydens temperature daal tot -46 grade Celsius en met winde van tot 160 km/ph.  Daarom maak hulle beurte om aan die buitekante te staan, anders sal hul verkluim.  As die pa die eier op die sneeu sou laat, sal dit vries en nooit uitbroei nie. 

Intussen neem die wyfies die lang tog na die see en hulle vang vis asof hul lewe daarvan afhang.  Dit alles te midde van gevare soos robbe wat hul kan vang.  As hul oorleef pak hul die tog terug aan na die mannetjies.  Intussen broei die baba pikkewyntjies uit, maar die pa kan hul nie nou in die steek laat nie.  Hy moet wag totdat die wyfie hom en die babatjie opspoor tussen al die ander pikkewyne.  Nou ja, pikkewyne lyk vir ons almal dieselfde, maar hulle herken blykbaar mekaar aan hul skreeugeluide.  Wanneer die ma dan opdaag, voer sy die babatjie met die vis wat sy in haar maag gestoor het.  Jy kan jou voorstel wat gebeur as die wyfie dit nie terugmaak nie, maar as sy dit maak, is dit die mannetjie se beurt om te gaan eet… na maande sonder kos. 'n Mannetjie verloor tot 40% van sy liggaamsgewig gedurende hierdie tyd wat hy die eier uitbroei.  Die mannetjie sal ook weer terugkom met kos en om die beurt sal hul kos gaan haal vir die kleintjie totdat hy groot genoeg is om vir homself te sorg. Dan gaan al die pikkewyne see toe, so op ‘n streep en hul begin die migrasie roete aanpak. Die ‘tieners’ staan op die wal en moed bymekaarskraap, want nou het ma en pa die naelstring gesny en hulle word hul ook nie meer gevoer nie. 

Is dit nie ‘n pragtige voorbeeld van ouers wat vennote in hul kinders se opvoeding is nie?   Albei ouers neem ten volle verantwoordelikheid vir die kind se opvoeding deur sy of haar grootword jare.  Ons hoor soveel hoe kinders mishandel en verwaarloos word.  Of van ouers wat kinders gebruik om mekaar te vermaak na ‘n egskeiding. Wanneer ouers skei, skei hul nie van hul kinders nie.  Om met ‘n kind geseën te word is nie almal beskore nie, maar as jy daardie voorreg gegun is, maak seker jy is ‘n goeie ouer… een wat omgee, vertroetel, leer en versorg… ten spyte van omstandighede.