Een Liggaam

Efesiërs 5 : 29-30 “want niemand het nog ooit sy eie liggaam gehaat nie. Inteendeel, hy voed en versorg dit, soos Christus met sy kerk doen. Omdat dit sy liggaam is, waarvan ons lede is.  

Ons sien hul daagliks by die robotte staan; bedelaars (sommige sal reken luiaards of swakkelinge).  As ons so ongelukkig is dat die rooi robot ons naby hul laat stop, snou ons hul iets toe of kyk ongemaklik anderpad.  Ongelukkig gaan hulle nie weg nie.  Hulle stap ons bakhand tegemoet in ‘n parkeerarea of hulle klop aan ons voordeure. Deesdae is hul manlike, vroulik, kinders, oud, jonk, gestremd of nie, wit, swart, bruin… Armoede is nie uitsoekerig nie.  

Nou vir die ontnugtering… dit kon ek of jy gewees het.  God se genade en guns is al wat ons skei van hulle.  Die ander werklikheid is dat hulle nie annoniem is nie, hulle het ook name, hulle het ook gevoelens, hulle is ons medemense… ons naaste.

In die Woord lees ons dat die hele liggaam ly, as een lid ly.  Tog betoon ons min naasteliefde teenoor hulle.   Ons hoef nie noodwendig geld te gee nie, kos of iets om te drink, sal ook uitkoms bied.  Dit kan nie maklik wees om ander in die oë te kyk nie. Ek wonder dikwels waar is die familie?  Weet hul waardeur hierdie persoon gaan?  Gee hulle nie om nie?  Het hul dalk opgegee omdat hy/sy op ‘n sylyn van die lewe gerangeer is?  Dan is dit tyd dat ons instaan vir daardie afwesige familie.