Jou rots

Psalm 71 :3   Wees vir my 'n rots om na toe te vlug, waar ek altyd die veiligheid mag vind wat U tot my redding beskik het, want U is my rots en my vesting.

‘n Kollega het onlangs ‘n miskraam gehad.  Soveel mense verstaan nie waardeur ‘n vrou gaan wanneeer sy ‘n miskraam het nie.  So jy het ‘n miskraam gehad… ‘what’s the big deal?’  Dit was in elk geval nog nie ‘n baba nie.

Ek het dit egter baie intens beleef toe ek self ‘n miskraam gehad het.  Om ‘n miskraam te hê, maak nie saak hoe ver die swangerskap was nie, is ‘n smart wat net diegene sal verstaan wat ook daardeur is.  Niks berei jou daarop voor nie.  Inteendeel, jy’s nog in die ekstase- en voorbereidingsfase, en skielik is alles verby.

Na die miskraam moet jy teater toe sodat hul jou baarmoeder kan ‘skraap’.  Ek onthou hoe ek huilend wakker geword het na die narkose en heeltyd gevra het waar die babatjie is.  Dit was asof ek ‘n kind aan die dood afgestaan het.  Ek wou net iets hê om te begrawe, maar daar was niks.

Die verpleegster het verduidelik dat die fetus nie tydens die ‘skraap’ verwyder is nie;  dit was alreeds weg.  Toe ek steeds troosteloos is, het sy my ferm gevra:  “Hier oorkant lê ‘n vrou wat nou net ‘n abnormale fetus op ses maande moes laat aborteer.  Sou jy eerder daardie besluit later self wou neem of God toelaat om dit te doen?”  Net daar het ek besef dat dit so bestem was… dat ek nie beskik oor lewe of dood nie… dis God se afdeling.  Daar het ‘n rustigheid oor my gekom, asof Hy my berusting gegee het. 

Indien dit ‘n hartseer of verwyt is waarmee jy worstel, onthou dat God jou nooit verlaat nie, veral nie gedurende hierdie hartseer seisoen in jou lewe nie.  Dis juis dan dat Hy jou rots is.

Besoek gerus die webblad:    www.watsediewoord.co.za