Vergifnis

Psalm 130 : 4  Maar by U ís daar vergifnis

Keer op keer verstom God se matelose liefde my.  Al probeer ons hoe hard, ons struikel daagliks.  

Ons het soveel goeie voornemens, maar soms is daardie voornemens by die deur uit, nog voor ons die huis verlaat.   Jy sal weet wat jou swakheid is.

Elke keer bid ons en vra God om vergifnis, en elke keer vergeef Hy ons… weer en weer.  Hy mag dalk teleurgestel wees in ons, maar Hy verstoot ons nooit.  Dit kan net ware liefde wees, liefde wat ons so min teenoor ander betoon.  Ons dra soms ‘n wrok vir dae oor kleinighede, maar ons verwag dat God ons moet vergeef… en dit terwyl ons in die Onse Vader geleer word  om te bid:  “vergeef ons, ons skulde, soos ons ook ons skuldenaars vergewe.”  Die gebed maak nie voorsiening vir uitsonderings nie. 

Is daar iemand wat jy moet vergewe?  Hoekom weier jy om die persoon te vergewe?  Wat kan so erg wees dat jy daaraan bly vasklou?  Is dit nie dalk omdat jy daarvan hou om die ‘slagoffer’ te wees nie?  Leer by God.  Vergewe en vergeet, keer op keer.  Partykeer hoor ek iemand sê:  “Ek sal hom/haar vergewe, maar ek sal dit nooit vergeet nie.”  Dis nie goed genoeg nie.  Vergifnis beteken dit is uitgewis, vir altyd.  Jy grawe nie weer ou koeie uit die sloot uit nie.  Ontwikkel geheueverlies daaroor.

Jy kan maar weet dat iemand, iewers deur die dag, iets gaan sê waarvan jy nie hou nie of wat jou seermaak, of te na kom.   Hoe sou jy voel as God so genadeloos teenoor jou opgetree het, soos wat jy optree teenoor diegene wat jou iewers in die verlede tenagekom het?