Hoekom en waarom?

Job 39 : 3  Wie gee vir 'n kraai die kos wat hy nodig het wanneer sy kleintjies om hulp roep na God, rondskarrel vir iets om te eet?

‘n Kollega van my was verlede week vir toetse en het gister die uitslae ontvang… basale kanker.  Sy en haar gesin gaan reeds deur so ‘n moeilike tyd, en nou nog dit ook.  ‘n Ander kollega se seuntjie is Saterdagnag oorlede… wiegiedood. Hoe vertroos jy so ‘n ouer?

Dis heel normaal om dan ‘hoekom en waarom’ vrae te begin vra. 

Elkeen van ons het ons eie reis en die paaie is nie altyd in ‘n goeie toestand nie.  So graag as wat ons elkeen die skouspelagtige roete wil ry, (dalk daar rondom Chapmanspeak of Bettiesbaai) neem die reis ons ook op minder bekende agterpaaie… dalk omdat ons ‘n verkeerde afrit geneem het.  Soms beland ons op paaie vol slaggate.  Ander kere is dit uitdagende bergpasse wat ons moet navigeer. Soms is dit soos spitsverkeer… behalwe dat frustrasie opbou, wil niks gebeur nie.

Alhoewel ons van tyd tot tyd mede-reisigers gaan teekom, is dit meesal ‘n solorit.  Wanneer ons dan met God gesels of redeneer, moet ons dalk onthou dat God veel meer ervaring as ek en jy het.  Hy is uiters bekwaam en in staat om in ons situasie in te gryp.  Terwyl ons rebelleer en protesteer, vergeet ons waarmee Hy elke dag besig is.  Lees maar Job… jy staan verstom.  Dit wat ek en jy nie eens elke dag oplet nie, doen God sommer so tussen al die gebedsversoeke, klagtes en treurmares deur. 

As hy seker maak dat ‘n kraai se kleintjies versorg is, hoekom sal Hy nie ook daar wees vir dit waardeur ons gaan nie.  Ons mag dit dalk nie verstaan nie en dit mag dalk onregverdig voorkom, maar dit beteken nie dat God nie in beheer is en nie ook hiermee ‘n doel het nie.

Laat ons God toelaat om dit te doen waarmee Hy die beste is… lief wees vir elkeen van ons… met elke tree wat ons gee, elke paadjie wat ons ry, elke slaggat wat ons tref.